... Lepas berbuka, sy rasa x selesa.. rupanya dah turun tanda.. arwah mak mmg arif pasal nie.. dah mula kejap2 tanya sakit ke? Nak pegi klinik ke? Tapi sy yg x reti apa2 ni ckp ok lagi kut.. x sakit sangat.. mmg sesekali je dtg sakit tu.. sengal2 pinggang n sesekali perut mengeras diikuti rasa sakit sikit2.. masih bertahan.. hinggalah ke awal pg sakitnya makin kerap.. kadang2 rasa nk buang air besar.. kata arwah mak dah nak bersalin nie.. panggil jiran sebelah minta tolong hntrkan ke hospital.. kebetulan bidan kerajaan masa tu dah pesan suruh pegi terus ke hospital kalau sakit.. Oh ya! Kebetulan juga jiran mak pun berbangsa india.. Mr maniam namanya.. mmg bnyk jasa kat org kampung.. sbb dia ada kereta utk dibuat sewa ke bandar.. lebih kurang mcm teksi laa.. hehee..
En suami mmg gabra dah masa tu.. x dpt hntr sekali ke hospital sbb kena masuk kerja dulu baru minta kebenaran cuti kecemasan.. So pergilah sy ditemani mak n abah kehospital Bukit Ibam dgn menaiki kereta yg dipandu mr maniam di subuh yg dingin itu.. chewahhh.. ayat x blh blah.. hahaa.. ;p
Sampai je hospital.. terus buat pemeriksaan.. jln baru buka 2cm.. lambat lg kata bidan.. masuk dlm wad.. ehh blh plk terlelap sekejap.. mungkin sbb semalaman x blh tidur.. Allah nak bg sy rehat utk kumpul tenaga masa melahirkan nnt..
Dlm pukul 10 pagi, suami dtg.. jenguk sy di wad.. huii masa ni tengok suami mula laa rasa syahdu.. tp airmata mmg payah nak mengalir.. keras hati ke kuat semangat ke entah laa.. hehee.. masa ni sakit setengah jam sekali kut.. sampailah kepetang sy menahan sakit.. sampai menggigil tangan n badan menahan sakit.. arwah mak sampai menangis tengok sy masa nie.. abah yg serius sentiasa dgn anak2nya tiba2 menggosok blkg sy.. mcm nk ringankan kesakitan sy.. sampai hari nie sy x blh lupa.. mengalir airmata tiba2.. bukan sbb sakit tp tersentuh dgn kasih syg abah yg x pernah ditunjukkan pd anak2.. iskk.. iskk.. ;'(
Lebih kurang pukul 4ptg sy dimasukkan ke bilik bersalin.. masa ni mmg sakit x reti nak cerita n x mahu nak ingat laa.. dlm bilik ni ditemani bidan terlatih yg kerek! Ada ke kita tengah sakit dia buat x layan jer.. asyik dgn jahit tulang belut baju raya dia ke atau ambik upah pun xtau lah! Huhuu.. Kejap2 sy panggil dia.. "misiii sy nak meneran dah nie..!!" Selamba dia jawab, "teran laa.. pandai sangat.. mcm laa dah pernah beranak.. sy tahu la keje sy.. lambat lg tu.. awak main2 laa teran2 tu.. kang bengkak jln tu baru awak tahu.." ayat dia takutkan sy.. mmg takut punnn! ^^'
Akhirnya sy mmg dh x blh tahan dlm kul 6.30ptg.. sy ckp misi ni betul kut sbb dh x blh dh nk tarik nafas masa sakit tu.. x reda2 pun.. hanya blh sebut Allah jer.. Tetiba misi tu dtg dekat sy n bwk segelas air.. kesiannya kat awak.. lama sakit.. meh misi buatkan air selusuh.. lps tu dia sapu perut sy dgn air tu.. bg sy minum.. sambil ckp mcm nilah susahnya mak kita nak lahirkan kita.. kuatkan semangat awak yer.. misi nk pecahkan ketuban dah nie.. dah sampai masa..
Alhamdulillah.. hampir waktu berbuka puasa lahirlah Muhamad Suhaimi bin Salim.. paling sy terharu dgn bidan yg sy kutuk awal td tu.. berbuka puasa dgn segelas air sambil uruskan sy.. jahit plk.. x geli langsung dgn hanyir darah n yg sewaktu dgnnya.. mulianya kerja mereka.. Terharu! Mungkin sikap dia mula2 tu sbb x nak bg sy manja2.. bg sy kuatkan semangat..nak elak mcm2 perkara yg dia je tahu sbb dh bnyk pengalaman.. kalau tidak x kanlah dia jd sangat baik bila saat melahirkan dah tiba.. Terima kasih misi!! Sy x tahu namanya.. lupa dah.. sbb lepas tu dia bertukar syif dgn misi lain n sy x jumpa dh dia hingga sy keluar wad..
Suami, abah n arwah mak mmg setia tggu sy kat luar bilik bersalin.. berbuka puasa disana.. kemudian masuk jenguk anak yg baru lahir.. abah azankan.. masa nie kat dlm wad biasa dah.. lps semua blk, tggllah sy bermalam di wad bersama anak.. Lega sungguh sbb hilang dah semua sakit yg sy tanggung sehari suntuk.. baru nak lelap dtg sorang misi belek2 anak n cium2 geram sambil ckp.. comeynya baby.. putih selepuk! Ayah dia gelap je kan? Ikut awak nie.. Ehh ayah dia gelap? Bukan semalam tu yg hntr awak tu suami awak ke? Ehhh bukan laa.. Kih3.. x pasal2 Mr maniam tu diorg ingat laki aku!! Hahahaa.. :)))
Bersambung...
En suami mmg gabra dah masa tu.. x dpt hntr sekali ke hospital sbb kena masuk kerja dulu baru minta kebenaran cuti kecemasan.. So pergilah sy ditemani mak n abah kehospital Bukit Ibam dgn menaiki kereta yg dipandu mr maniam di subuh yg dingin itu.. chewahhh.. ayat x blh blah.. hahaa.. ;p
Sampai je hospital.. terus buat pemeriksaan.. jln baru buka 2cm.. lambat lg kata bidan.. masuk dlm wad.. ehh blh plk terlelap sekejap.. mungkin sbb semalaman x blh tidur.. Allah nak bg sy rehat utk kumpul tenaga masa melahirkan nnt..
Dlm pukul 10 pagi, suami dtg.. jenguk sy di wad.. huii masa ni tengok suami mula laa rasa syahdu.. tp airmata mmg payah nak mengalir.. keras hati ke kuat semangat ke entah laa.. hehee.. masa ni sakit setengah jam sekali kut.. sampailah kepetang sy menahan sakit.. sampai menggigil tangan n badan menahan sakit.. arwah mak sampai menangis tengok sy masa nie.. abah yg serius sentiasa dgn anak2nya tiba2 menggosok blkg sy.. mcm nk ringankan kesakitan sy.. sampai hari nie sy x blh lupa.. mengalir airmata tiba2.. bukan sbb sakit tp tersentuh dgn kasih syg abah yg x pernah ditunjukkan pd anak2.. iskk.. iskk.. ;'(
Lebih kurang pukul 4ptg sy dimasukkan ke bilik bersalin.. masa ni mmg sakit x reti nak cerita n x mahu nak ingat laa.. dlm bilik ni ditemani bidan terlatih yg kerek! Ada ke kita tengah sakit dia buat x layan jer.. asyik dgn jahit tulang belut baju raya dia ke atau ambik upah pun xtau lah! Huhuu.. Kejap2 sy panggil dia.. "misiii sy nak meneran dah nie..!!" Selamba dia jawab, "teran laa.. pandai sangat.. mcm laa dah pernah beranak.. sy tahu la keje sy.. lambat lg tu.. awak main2 laa teran2 tu.. kang bengkak jln tu baru awak tahu.." ayat dia takutkan sy.. mmg takut punnn! ^^'
Akhirnya sy mmg dh x blh tahan dlm kul 6.30ptg.. sy ckp misi ni betul kut sbb dh x blh dh nk tarik nafas masa sakit tu.. x reda2 pun.. hanya blh sebut Allah jer.. Tetiba misi tu dtg dekat sy n bwk segelas air.. kesiannya kat awak.. lama sakit.. meh misi buatkan air selusuh.. lps tu dia sapu perut sy dgn air tu.. bg sy minum.. sambil ckp mcm nilah susahnya mak kita nak lahirkan kita.. kuatkan semangat awak yer.. misi nk pecahkan ketuban dah nie.. dah sampai masa..
Alhamdulillah.. hampir waktu berbuka puasa lahirlah Muhamad Suhaimi bin Salim.. paling sy terharu dgn bidan yg sy kutuk awal td tu.. berbuka puasa dgn segelas air sambil uruskan sy.. jahit plk.. x geli langsung dgn hanyir darah n yg sewaktu dgnnya.. mulianya kerja mereka.. Terharu! Mungkin sikap dia mula2 tu sbb x nak bg sy manja2.. bg sy kuatkan semangat..nak elak mcm2 perkara yg dia je tahu sbb dh bnyk pengalaman.. kalau tidak x kanlah dia jd sangat baik bila saat melahirkan dah tiba.. Terima kasih misi!! Sy x tahu namanya.. lupa dah.. sbb lepas tu dia bertukar syif dgn misi lain n sy x jumpa dh dia hingga sy keluar wad..
Suami, abah n arwah mak mmg setia tggu sy kat luar bilik bersalin.. berbuka puasa disana.. kemudian masuk jenguk anak yg baru lahir.. abah azankan.. masa nie kat dlm wad biasa dah.. lps semua blk, tggllah sy bermalam di wad bersama anak.. Lega sungguh sbb hilang dah semua sakit yg sy tanggung sehari suntuk.. baru nak lelap dtg sorang misi belek2 anak n cium2 geram sambil ckp.. comeynya baby.. putih selepuk! Ayah dia gelap je kan? Ikut awak nie.. Ehh ayah dia gelap? Bukan semalam tu yg hntr awak tu suami awak ke? Ehhh bukan laa.. Kih3.. x pasal2 Mr maniam tu diorg ingat laki aku!! Hahahaa.. :)))
Bersambung...
No comments:
Post a Comment